Mordimer Madderdin wreszcie doczekał się kolejnej odsłony swoich przygód. Każdy, kto tęsknił za tym marudzącym i narzekającym sługą Świętego Officjum, może znów spotkać Mordimera, tym razem na kartach powieści „Ja, Inkwizytor. Przeklęte krainy”, która ukazała się pod patronatem Konwentów Południowych.

Recenzję tego tytułu znajdziecie oczywiście na naszej stronie, a dokładnie tutaj.

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak starzeją się powieści science fiction lub w jakim stopniu stają się trafną wizją przyszłości? Teraz macie okazję, by spojrzeć na przyszłość okiem kogoś z przeszłości, a to dzięki powieści „Pierścień” Larry’ego Nivena, wydanej po raz pierwszy w 1970 roku.

Recenzję książki znajdziecie oczywiście w naszym dziale recenzji, a dokładnie tutaj.

Zastanawialiście się kiedyś, do jakiego stopnia człowiek może wpływać na swoje przeznaczenie? Czy nasze decyzje rzeczywiście są nasze? Albo czy moglibyśmy unikać pewnych rzeczy, gdybyśmy tylko znali przyszłość? Kurt Vonnegut w powieści „Syreny z Tytana” podjął próbę odpowiedzi na te pytania.

Recenzję książki „Syreny z Tytana”, jednej z pierwszych powieści popularnego autora science fiction, znajdziecie na naszej stronie.

„Upiorne opowieści po zmroku” to jedna z tych pozycji, których sam tytuł zdradza, czego możemy się spodziewać. Tylko czy na pewno? Znajdziemy w tym zbiorze mrożące krew w żyłach historie czy może opowiastki, którymi zaledwie odrobinę postraszymy niegrzeczne dzieci? Nie ma co gdybać, trzeba to sprawdzić! Klikajcie zatem w ten link i przekonajcie się sami, co mają nam do zaoferowania „Upiorne opowieści po zmroku”.

Lubicie klasyczne fantasy, powieści magii i miecza, a także wielotomowe, skomplikowane historie? Uwielbiacie książki wydane w twardej oprawie? Chętnie wracacie do przeczytanych już tytułów i wspominacie je z sentymentem? Jeśli na którekolwiek z tych pytań odpowiedzieliście twierdząco, to mamy coś dla Was: recenzję pierwszego tomu wznowionej po latach serii „Koło czasu” Roberta Jordana.

 Recenzję powieści „Oko świata” znajdziecie na naszej stronie.

Olga Tokarczuk rozpoczęła publikację swoich opowiadań juz w 1979 roku, debiutując w czasopiśmie młodzieżowym „Na Przełaj”, gdzie podpisywała się pseudonimem jako Natasza Borodin. Następnie zniknęła na prawie 20 lat - ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida oraz studia psychologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, następnie pracowała jako psychoterapeutka w Wałbrzychu.

Jako pisarka powróciła dopiero w 1993 roku ze swoją pierwszą powieścią „Podróż Ludzi Księgi”, za którą otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Dwa lata później opublikowała kolejną powieść „E.E”, a w 1996 sławę przyniósł jej „Prawiek i inne czasy”, za którą w 1997 roku otrzymała nominację do Nagrody Literackiej „Nike” i Nagordę Fundacji im. Kościelskich. Kolejną nominację do nagrody „Nike” dostała za powieść „Dom dzienny, dom nocny”. Nagrodę zdobyła dopiero w 2008 roku za „Biegunów” oraz w 2015 za „Księgi Jakubowe”.

Nagrodę Nobla za 2018 rok otrzymała za całokształt swojej twórczości.

_{Źródło grafiki: spidersweb}

Grafzatza jest jednym z największych miast Imperium Crambijskiego. Do tego barwnego i malowniczego nadmorskiego kurortu przybywa „zabijaka niewrażliwy”, Bakly. Zmęczony życiem awanturnik ma do załatwienia jeszcze jedną sprawę, która na razie powstrzymuje jego pragnienie śmierci. Jaka to sprawa? Zaglądnijcie do naszej recenzji pierwszego tomu powieści „Bakly. Szukając śmierci” Miroslava Żambocha, uchylamy tam rąbka tajemnicy.

Co może łączyć człowieka, który zniknął, barda, czarodzieja uzdrowiciela i kolonię Marsjan? Tylko jedno słowo: legenda. I niezwykła antologia opowiadań „Ja, legenda”, która powstała pod okiem redakcji Fantazmaty.

Recenzję zbioru opowiadań znajdziecie tutaj.

„Na krańcach znanego świata coś się dzieje. W Cesarstwie Orlanu rządzonym przez młodą cesarzową, dopiero budującą swój autorytet i pozycję, takie informacje budzą szczególny niepokój. (…) Ksiądz i skazaniec, wplątani w grę o wpływy pomiędzy władzą świecką a kościelną, wysłani zostają na koniec świata, by odnaleźć coś, czego właściwie nikt nie widział, ale wszyscy rwą się, by się o to zabijać”. Brzmi intrygująco, prawda? Sprawdźcie zatem, co ma nam do zaoferowania powieść „Sercu Lodu” Arkadego Saulskiego. Recenzję znajdziecie tutaj.

Odległa przyszłość. Gdzieś na obrzeżach wszechświata, pod powierzchnią pustynnej planety o nazwie Detritus ukrywają się niedobitki rasy ludzkiej. Glob otacza imponująca powłoka kosmicznego złomu, za którą czai się wojenna flota obcych, zwanych przez ludzi Krellami. Tymczasem siedemnastoletnia Spensa „Spin” Nightshade marzy, by zostać pilotem i walczyć z najeźdźcami...

Panie i Panowie, przed Wami recenzja książki „Do gwiazd” – nowej młodzieżowej powieści Brandona Sandersona.