„Miłość, jenoty i inne kłopoty” to manga, po którą sięgnęłam głównie dlatego, że zainteresował mnie jej tytuł. Biorąc ją pierwszy raz do ręki, nie miałam pojęcia, czego się spodziewać, i muszę przyznać, że po przeczytaniu pierwszego tomu jestem pozytywnie zaskoczona.

Głównym bohaterem opowieści jest Riku, zwykły nastolatek, który mieszka w małym miasteczku Komatsushima. Jego rodzina od pokoleń prowadzi farbiarnię i ma nadzieję, że chłopak będzie kontynuował tradycję. On ma jednak inne plany. Chce wyjechać razem ze swoją przyjaciółką, Momoką, na studia. Jego matka jest temu przeciwna i – co więcej – przedstawia mu jego narzeczoną, Miyo, która, jak się okazuje, nie jest zwykłą dziewczyną.

Manga przeznaczona jest dla dojrzałego czytelnika, pewnie ze względu na wiele scen, w których Miyo jest w negliżu, ale to wszystko, jeśli chodzi o nieodpowiednie dla młodszych czytelników obrazy. Poza tym cała historia jest bardzo ładnie narysowana – postacie są wyraziste, dynamiczne, a tła, które głównie składają się z krajobrazów i świątyń, są bardzo dokładne.

W całej historii przeplatają się komiczne wątki i teksty bohaterów, dzięki czemu można się niejednokrotnie mimowolnie uśmiechnąć podczas lektury. Nawet tytuły kolejnych rozdziałów, które mamy rozpisane na skrzydełkach obwoluty, są ułożone w zabawny sposób.

Ogólnie fabuła mangi nie należy raczej do wybitnie nowatorskich. Riku sprzeciwia się swoim rodzicom, ponieważ wybrana przez nich dziewczyna nie przypadła mu specjalnie do gustu i chce iść swoją drogą. Podczas gdy jenocia dziewczyna szaleje na jego punkcie i zrobiłaby dla niego wszystko, prawdziwa miłość Riku wydaje się nie dostrzegać jego uczuć... Brzmi dość znajomo. Jednak jest kilka pomysłów, które sprawiają, że ten tytuł wyróżnia się na tle innych – podstawowym z nich są właśnie tajemnicze tytułowe jenoty. Cieszę się również, że przybliżono nam fach rodziców Riku – farbowanie indygowca. Dodatkowym atutem jest też to, że każda z postaci ma swój własny, indywidualny charakter, który wyraźnie odznacza się na tle innych.

Jeśli chodzi o stronę techniczną, to nie mam żadnych zarzutów. Tłumaczenie jest zgrabnie wykonane, obwoluta oraz sama okładka prezentują się bardzo ładnie. Na początku dostajemy także kilka kolorowych stron, co zdecydowanie możemy zaliczyć na plus.

Ciekawa jestem, jak dalej rozwinie się ta historia – po lekturze pierwszego tomu mogę stwierdzić, że zapowiada się obiecująco. Jeśli jesteście fanami romansów i komedii – to dla Was obowiązkowy tytuł!
   

„ReLIFE” to jeden z tych tytułów, na którego wydanie w Polsce czekałam najbardziej. Pamiętam, że gdy wyszła ekranizacja mangi, wszystkie odcinki anime pojawiły się tego samego dnia i pierwszy raz od dłuższego czasu usiadłam i obejrzałam jeden za drugim. Tych, którzy nie mieli jeszcze przyjemności obcowania z tym tytułem, zachęcam do sięgnięcia zarówno po mangę, jak i anime.

Początkowo „ReLIFE” ukazywało się jako komiks internetowy w formie jednego długiego pasa kadrów zamiast standardowych stron, do których przywykliśmy przy większości mang. Kolejną rzeczą, która wyróżnia ten tytuł na tle innych, jest to, że w całości został publikowany w kolorze i w tej kwestii polskie wydanie dotrzymuje kroku oryginałowi, co zapewne zaważyło na wyższej cenie tomiku. 

Jeśli chodzi o fabułę, to na wstępie poznajemy dwudziestosiedmioletniego Aratę Kaizakiego, który stara się uzyskać posadę w pewnej firmie. Niestety, przez to, że na poprzednim stanowisku utrzymał się zaledwie trzy miesiące, nikt nie jest zainteresowany zaoferowaniem mu pracy. Dla młodego Japończyka brak stałego zatrudnienia jest powodem do wstydu, dlatego Arata przed znajomymi udaje, że pracuje w korporacji. Gdy wraca z jednego z zakrapianych alkoholem spotkań, natyka się na dziwnego człowieka, Yoake Ryou z Instytutu ReLIFE, który oferuje mu roczne zatrudnienie jako obiekt badawczy w eksperymencie. Arata połyka tabletkę, która sprawia, że wygląda dziesięć lat młodziej, i wraca do ostatniej klasy liceum.

Już od samego początku widać, że mamy tutaj do czynienia z nietuzinkową fabułą. Ponadto poznajemy kilku dobrze przemyślanych bohaterów z różnorodnymi i rozbudowanymi charakterami, a są to: Hishiro Chizuru – bardzo inteligentna dziewczyna, ale z poważnymi brakami w umiejętnościach interpersonalnych, Kazuomi Oga – dobrze się uczy, ale zupełnie nie radzi sobie z aktywnością fizyczną, oraz Rena Kariu, która uwielbia rywalizację i nienawidzi przegrywać. Nieustannie pojawia się również Yoake, który jest obserwatorem Araty, lecz niestety, niewiele wiemy na temat jego prawdziwej osobowości.

W pierwszym tomie obserwujemy głównie nieudolne próby przystosowania się Araty do szkolnego życia. Chłopak od początku mówił, że spróbuje przetrwać ten rok, nie angażując się w życie licealistów. Ponieważ napisał już pracę magisterską, zbagatelizował naukę, więc gdy okazało się, że niewiele pamięta z czasów licealnych, narobił sobie trochę kłopotów. Na samym początku zaliczył też kilka wpadek, ale jego „rówieśnicy” nie zwrócili na to zbytniej uwagi i szybko nawiązali z nim kontakt. Pochłonięty ich codziennymi, błahymi jak dla niego problemami, nawet sam nie wie kiedy mocno angażuje się w życie dzieciaków. Czasami można nawet zapomnieć, że jest on kilka lat starszy, ale podoba mi się, że autor nieustannie nam o tym przypomina, nie tylko pokazując od czasu do czasu, że Arata popala lub pije alkohol, ale przez sposób myślenia i rozmawiania z innymi.  

Drugi i trzeci tom w większości poświęcone są Kariu. Przyglądamy się jej problemom i rywalizacji z Hishiro o tytuł najlepszej uczennicy w klasie oraz z jej najlepszą przyjaciółką, Honoką, w sporcie. Z pomocą Araty Kariu udaje się spojrzeć na swoją sytuację z innego punktu widzenia i rozwiązać pewne problemy. Pod koniec trzeciego tomu poznajemy również prawdziwą tożsamość An Onoyi, która tak jak Arata przeniosła się w tym roku do tego samego liceum i ma spore zaległości w nauce.

Gdy bierze się do ręki tomik mangi, można wyczuć, że jest delikatnie cięższy niż standardowe wydania, co zawdzięczamy temu, że całość wydrukowana została na śliskim papierze. Jeśli chodzi o polskie wydanie, Waneko wykonało mnóstwo dobrej roboty.  Tłumaczenie jest bardzo naturalne, dopasowane zarówno do sytuacji, jak i wieku wypowiadających się osób.

Lektura „ReLIFE” to czysta przyjemność. Postacie są fantastycznie narysowane, a każda z nich ma swój indywidualny styl. Na stronach mangi pojawia się mnóstwo elementów humorystycznych, przez co czytałam wszystkie trzy tomy z uśmiechem na twarzy. To tytuł, którego zdecydowanie nie powinno zabraknąć na Waszej półce!

Każdy czasem marzy o chwili spokoju, kiedy nikt od nas nic nie chce, kiedy możemy utonąć w swoim własnym świecie. No właśnie, kluczowym słowem jest „czasem”.

Hikaru zawsze chodzi ze słuchawkami na uszach – czy to idąc przez miasto, czy siedząc w szkole na zajęciach. Odcina się od świata zewnętrznego oraz stroni od rówieśników. Jednak podczas szkolnej wycieczki, gdy spaceruje po plaży ma miejsce niezwykłe zdarzenie i od tamtej pory dziewczyna nie jest już sama. Budzi się podczas zajęć w szkole i nie pamięta nic, co działo się od czasu tego wypadku. W swojej głowie słyszy głos kosmicznego przybysza, który przybył na naszą planetę, by zniszczyć potwora, który chce doprowadzić do zagłady ludzkości.

„7 miliardów igieł” łączy w sobie elementy science-fiction jak i okruchów życia. W ciele Hikaru zagnieżdża się Tengai, który towarzyszy jej całymi dniami. Prosi ją, by pomogła mu zmierzyć się z wrogiem, który chce zniszczyć całą ich planetę. Z początku dziewczyna marzy tylko o tym, żeby się odczepił. Dlatego gdy ten mówi jej, że da jej spokój, gdy już ocalą świat, zgadza się mu pomóc. Aby odnaleźć wrogiego przybysza, Hikaru jest zmuszona do rozpoczęcia interakcji z innymi rówieśnikami, co nie jest dla niej łatwe. Jednak po czasie zaczyna się otwierać na świat, dzięki dwóm nowo poznanym dziewczynom. Prócz wydarzeń fantastycznych, możemy więc również zaobserwować tutaj przemianę psychiczną naszej bohaterki, której udaje się nawiązać nowe przyjaźnie.

Po lekturze pierwszego tomu miałam uczucie, że ta manga mogłaby się skończyć w tym momencie i też byłoby dobrze. Jednak czekał na mnie jeszcze drugi, pełen zupełnie nowych wydarzeń i faktów, które czasem stwarzają nowe pytania, a czasem odpowiadają na stare. Zdecydowanie nie ma czasu na nudę, akcja cały czas brnie do przodu, wzbudzając w czytelniku nieprzemijającą ciekawość, dlatego nie chcę zdradzać żadnych dalszych szczegółów, jeśli chodzi o fabułę – trzeba to po prostu samemu przeczytać. Czasem jednak pewne wydarzenia sprawiają, że czytelnik może się lekko zgubić w tym, co się obecnie dzieje. Jedyną rzeczą, która mi trochę przeszkadzała, to nadzwyczaj spokojne reakcje znajomych Hikaru na wszystkie paranormalne rzeczy, które wokół niej miały miejsce.

Czytając „7 miliardów igieł” nie da się przeoczyć wspaniałego warsztatu Nobuakiego Tadano, autora mangi, który z wielką dokładnością prezentuje nam najmniejsze szczegóły, zwłaszcza jeśli chodzi o tło i krajobrazy. Każda nowa strona zapewnia nam mistrzowsko wykończone kadry, które zachwycają przede wszystkim starannością wykonania.

Obwoluty obydwu tomików przedstawiają Hikari i są po prostu cudowne – od samego patrzenia na nie aż chce się czytać. Pod nimi kryją się ich czarno-białe kopie. W oryginale seria w czterech tomach, jednak w polskiej wersji dostajemy dwa opasłe tomiszcze z serii Mega Manga od J.P.F., która jest większa i zarazem droższa od przeciętnego tomu. Jednak w tym przypadku było to jak najbardziej trafne posunięcie, ponieważ cała grafika jest dzięki temu lepiej wyeksponowana. Pierwsze kilka stron zarówno w pierwszym jak i w drugim tomie wydrukowanych jest w kolorze – co jest kolejną zaletą. Na końcu drugiej części znajduje się dodatek – jednorozdziałowa historia „Hikikomori – dziewczyna w słuchawkach”, która w niewielkim stopniu nawiązuje do Hikaru i jej problemu z asymilacją w społeczeństwie. Ostatnia strona to krótki opis autora, o którym niestety nie dowiadujemy się zbyt wiele, ponieważ woli nie ujawniać o sobie za dużo informacji.

„7 miliardów igieł” to jedna z ciekawszych pozycji, z jakimi miałam ostatnio przyjemność się zetknąć. Bardzo dobrze się ją czyta (tu również zasługa tłumaczy, ponieważ w większości dialogi są bardzo naturalne), wzbudza zainteresowanie i jest genialnie wykonana. Jeśli szukacie historii innej niż większość wydawana na polskim rynku i macie chwilę, by zachwycić się rysunkowymi krajobrazami – nie wahajcie się i bierzcie się za lekturę!